Futhark to nazwa nadana alfabetom runicznym używanym przez starożytne ludy germańskie, w tym Wikingów. Termin „Futhark” pochodzi od pierwszych sześciu liter alfabetu runicznego: F, U, Þ (Th), A, R i K.
Istnieje kilka odmian alfabetu Futhark:
Starszy Futhark : używany mniej więcej od II do VIII wieku, zawiera 24 runy. Jest najstarszym i najbardziej rozpowszechnionym pismem runicznym.
Runy służyły nie tylko do pisania, ale miały także znaczenie magiczne i wróżbowe. Często grawerowano je na kamieniach, broni, biżuterii i innych przedmiotach. Inskrypcje runiczne są cennym źródłem zrozumienia kultury, języka i historii starożytnych ludów germańskich.
